تولدم مبارک

صبح روزی که به دنیا اومدم، بیست روز از سال نوی 54 گذشته بود.هنوز تبریک های سال نو تمام نشده بود که تبریک به دنیا اومدن من به مامان و بابا شروع شد.

عاشق بازی های پسرونه .عاشق هر چیز شیرین و دمبه کباب که می گفتم ممبه.

پدرم .... مرد تلاش و سختی ... دوست داشت بهم بگه شادی تا شراره ... هرآرزویی داشتم و دارم را برام برآورده می کنه .

مادرم ... زن صبر و آرومی و لبخند ... معلم ادب و تربیتم .

مسعود و مهرداد و شهرام یه عالمه دوستم داشتند و دارند.

مدرسه.... درس خون.... شیطون.... ماجراجو ... در عین حال ترسو .... عاشق انشا و ریاضی متنفر از انگلیسی و عربی.... رفتم دبیرستان .... رشته ریاضی .... برای رو کم کنی.... خیلی خیلی رفیق باز....دانشگاه .... برق ....دوران دانشجویی .... شیطونی و رفیق بازی .... در یک عملیات انتحاری تمام دوستام را گذاشتم کنار برای همیشه .....و شروع کردم به نوشتن ... و پنجاه و چهاری کشف شد.

جامعه.... وقتی واردش شدم اون چیزی که فکر می کردم نبود. ولی واردش شدم.

کار ... تجربه بدست آوردن پول لذت بخش بود....به خودم قول دادم تا زنده ام کار کنم....بهترین تفریحم کاره.

عشق .... رضا .... زندگی.

امروز ....19 فروردین85 ....سی ساله .

فردا .... 20 فروردین 85.... سی و یک ساله.

سی و یک سالگی هیچ عالمی نداره. کم کم دارم به دنیای آدم بزرگا وارد می شم. توی فکر و روان من یکی همیشه میگه ورود به دنیای آدم بزرگا ممنون.همین روزاست که گاو حسن از هندستون بیاد و با خوندن شعر اتل متل توتوله منا از دوره کودکی بیرون بندازه وعمو زنجیر باف به من نخودچی کیشمیش دیگه نده … ولی من بزرگ نمی شم . من به دنیای آدم بزرگا نمی رم.درسته که وقتی بیست فروردین می یاد یعنی یک سال بزرگ شدم…. ولی کور خوندند …من هنوز مشقام خوب می نویسم که بابام به من عیدی بده… اونم یه توپ قلقلی که می زنم زمین هوا بره…

تولدم مبارک