زیر باران، چتر باید

«کلمه» مثل باران است. نم‌نم‌اش، دل‌نشین است و گاها آب روی آتش. زیاد که ببارد سیل می‌شود. نه که سیل همیشه غرق کند، نه. گاه ناخواسته سوارت می‌کند و می‌برد تو را به اعماق خاطرات. حالا اگر خاطره از نوع خوبش باشد، با خود زمزمه می‌کنی«چترها را باید بست، زیر باران باید رفت» اما خاطره که بد باشد، با خود می‌گویی: زیر باران، چتر باید.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

پ.ن: هرچه فکر می‌کنم حق با توست... نه که دل‌گیر باشم که نیستم اما درس بزرگی بود به من. نوشتم تا یادم باشد.