امسال، صداوسیماییها تصویرهای جدیدی از انقلاب را، که تا به امروز رو نکرده بودند را نشان دادند. جذابیت تصویرها برایم آنقدر بود، که پدرم دلش برایم سوخت و مجموعه مجلههای «تهران مصور»اش از سالهای 57 و58 (همان که مسعود بهنود سردبیرش بود) که او هم تا به حال نشانم نداده بود را به من داد تا ببینم. جالب است که صداوسیما و پدرم هر دو همزمان دست از دلشان برداشتند. در تهران مصورها عکسهایی از انقلاب، از نگاه کاوه گلستان دیدم؛ بسیار جالب و دیدنی. اگر ترس از فیلترشدن وبلاگم نبود عکس بیشتری میگذاشتم؛ ببینید.
پ.ن: یادمان باشد که سِوِنآپ سال 57 در ایران آمده و آن سال منِ سه ساله با خودکار قرمز رویش نقشونگار کشیدهام؛ پدرم میگوید.
0 comments:
Post a Comment