موافقی برای یک مدت(نمیدانم چه مدت) مطلب ننویسم و فقط عکس (عکس ها هم کار خودم نه دیگری) بگذارم؟
حُسنش اینه هر کس با زاویهی دید خودش با عکس رابطه برقرار میکند و مجبور نیستی فکر و عقیدهی سیاه یا قرمز یا ... منو تحمل کنی هر چند عکسها هم حرف میزنند.
منم سکوت میکنم و حرفهای شما را میخوانم. نظرت را حتما بگو، دوست نداشتی اسمت را ننویس.
1- فقط متن
2- فقط عکس
3- گاهی متن و گاهی عکس
4- هیچکدام
پ.ن: پاسخ کامنت:
به نیکو: راست میگی شراره یک زمانی عاشق حرف زدن بود چون گوشی بود برای شنیدن بود... تاریخ مصرف آدمها زود تمام میشود عزیزم.
به جوزف: حتی سیاهش؟ امتحان میکنیم.
به حاجی: لطف داری.
به نگین: شما هم لطف داری.
به بابک: به پای عکسهای تو نمیرسد.
به حاج باران: سعی میکنم.
به شری: حتما.
به آزاده: خرما را هم که میبینی.
به پریسا: نمیخواهم زندگی را از دریچهی من سیاه ببینی خودخواهیه؟ باشه.
بازم به شما ها که لطف کردید و پاسخ دادی. حالا از روی ناچاری، رودرواسی( درسته؟)، رفاقت یا هر چیز دیگه... در هر حال ممنون.
گاهی حرفهای یک پنجاهوچهاری گاهی عکسهای یک پنجاهوچهاری
0 comments:
Post a Comment