همدم تنهایی‌هایم را
هر شب
در آغوش می‌گیرم
سرم را روی شانه‌اش می‌گذارم
و
دستانم را
دور کمرش حلقه می‌زنم
شاید
از ابری بودنش است
که همدم خوبی است
برای ابر چشمانم
.
.
.
بالشِ ابری‌ام را می‌گویم
.
.
من یک آفتاب پرستم
Archive
-
▼
2008
(171)
-
▼
March
(21)
- قاب زندان رنگها
- گوشی را بردار
- امروز دریاب
- ناگفتنیها
- دایرهای به شعاع تنهایی
- گدا بود
- دوربین مخفی و لبخند
- باید فراموش کرد؛ غم و «خودم»
- اتوبان87
- حماسهی سال 86
- در کوچه پس کوچههای 86
- زاینده لوت
- پر پرواز
- چیزی شبیه مرگ
- روزی چاپشان خواهم کرد، قصههایم را
- مادربزرگ هم شدم اما مادربزرگ زرد
- نشکن تنگ بلور را
- زندگی؛ نقطه سرخط
- جرقه همون شراره
- قیمت لبخند
- شانه‌هایت را برای گریه کردن دوست دارم
-
▼
March
(21)
0 comments:
Post a Comment