مشق غم

سر‌بلند نشستیم و

«مشقِ عشق»، تمرین کردیم

آن قدر تکرار کردیم

تا عاقبت

کمر عشق شکست

خورشید طلوع کرد

«م» تنها؛

پشیمان از سر‌بلندی

مونس «ع » و خورشیدِ بالا‌سر، شد

و

«غم» آغاز شد