امید نام گلی است
که در گوشهای از این شهر
پرورش میدهم
به گل که مینشیند
همه را میچینم
و به مردمان میدهم
همه امیددار میشوند
و من نا امید
من یک آفتاب پرستم
Archive
-
▼
2007
(191)
-
▼
May
(22)
- اینجا ایران است
- اشکال از من بود نه شما
- در جستجويی ناکام
- در بندیم
- ارزش سکوت
- به همین راحتی خوشبختی
- نا امید
- گران پایم تمام شده ولی ارزان میفروشم
- کابوس
- خبری از مهرداد
- یاد ایام
- دیروز، امروز و فردا
- با هندوانه
- تشکرنامه از دو دوست
- رسم روزگار
- امشب، خانهی ما
- توتسیاه
- پروسهی نابودی
- مترسک
- تشنه
- .
- کلاس شمارهی39 کات یا برای پدرم یا خوشحالم یا هر ...
-
▼
May
(22)
0 comments:
Post a Comment