قفس

اولش نفس بود

وقتی نقطه‌ی روی «نون» افتاد زمین و شکست

کمر «نون» زیر این فشار شکست و خم شد

کسی درکش نمی‌کرد

آخه زمینی‌ها این حرف را نداشتند

تنها شد

یک آسمونی، دلش براش سوخت

و دو قطره اشک ریخت روی سرش

حالا شده قفس

...

اولش نفس بود