یک تهدید

یک نفر من را تحدید کرده که اگر یه پست خوب در موردش ننویسم میاد و وبلاگم را هک میکنه و تمام آرشیوم را پاک میکنه....البته من اول اونا تحدید کردم. داستان از اونجا شروع شد که دیشب رضا (به قول مدیر عزیز،همسر جان )پس از دو ساعت که پای کامپیوتر بود من ازش خواستم بلند بشه تا من وبلاگم را شب عیدی آپ کنم ولی اون به من و بلاگم خندید و پزهای وبلاگی و آمار بازدیدکنندگان از طرف من و از طرف اونم امتیاز عکسهاش در فتوسیگ شروع یک بحث شد و چون اون همیشه در بحث آرامش خودش را حفظ میکنه و من حرص می خورم منم تهدیدش کردم که یه پست در مورد بد جنسی هاش تو وبلاگم می نویسم اولش تهدید کرد که اگه نوشتی کامنت بدجور میزارم که آبروت بره و بعد تهدید کرد که هکت میکنم.

حالا من موندم با یک هفت تیر که روی شقیقه امه.

داستان من و اون از اونجایی شروع میشه که زمستون سال 79 پس اتمام پروژه ای که به واسطه اون در انرژی اتمی کار می کردم مدیر مربوطه دستور دادند که از فردا به دفتر داخل شهر بروم. فردای اون روز وقتی من وارد شرکت شدم برای اولین بار اونا دیدم که با یکی از همکاراش به محض ورود اینجانب یه چیزی در گوشی گفتند و شروع کردند به خندیدن (که بعدها بهم گفت که به تیپت خندیدیم که با پالتو و سامسونت اومدی). منم که خیلی بهم بر خورد با اخم رفتم نشستم. از قضا توی یک اتاق بودیم و دو تا میز کنار هم. از نظر من رضا خیلی سوسول بود و اصلا ازش خوشم نمی یومد. ساعتی یکبار هم مادر جانش بهش زنگ میزد و احوالش را می پرسید.و منم پوزخند می زدم.هر روزمان به کل کل کردن می گذشت. من عادت داشتم پرده های اتاق را روشن کنم تا نور بیاد ولی اون می خواست تاریک باشه.و بارها سر این موضوع بحث و جدل کردیم و روزی بیست بار این پرده باز و بسته می شد. هردومون برنامه نویسی می کردیم .من چون فاکس پرو کار میکردم و تحت داس بود بارها مورد تمسخر اون که اون زمان ویژوال سی کار میکرد قرار گرفتم. یادمه آخرای اسفند همون سال که من می خواستم لاتاری شرکت کنم و از قضا اونم همین قصد را داشت یک روز فرم های ثبت نام را گذاشته بود روی میزم. چهار ماهی از کل کل کردن هامون گذشت .یک روز یک بحث فمینیستی توی شرکت بین من و اون و یک از همکارا شروع شد وقتی اون عقاید من را در مورد این که ازدواج کردن اشتباه شنید خیلی تلاش کرد منا متقاعد کنه و این بحث ماه ها طول کشید .یک روزم من کتاب آتش و آتش افکن که شعرهای دوران دانشجویی ام را توش نوشته بودم را دادم بهش بخونه تا بفهمه من کله خر تر از این حرفهام.که ظاهرا اون اراجیف خیلی تو فکر برده بودش و ... قصه شروع شد.اون زمان هم من موبایل داشتم هم اون .یادمه اولین قبضی که پرداخت کردم به خاطر رضا 95000 تومن بود که تو سال 80 خیلی پول بود .که مامانم وقتی قبض را دیده بود فکر کرده بود 9500 تومن شده و سر 9500 کلی با من جنگ کرد. بگذریم .... و در شهریور همون سال مزدوجات شدیم. که اونم خودش قصه ای داره راضی کردن خانواده من که بگذریم. از حق نگذریم خیلی خوبه. بسیار آرومه که شاید این به ژن یزدی بودنش بر می گرده( یک رگه اصفهانی و یک رگه یزدی داره) . بسیار مهربونه .حتی اگر کسی بهش بدی کنه با بدی جواب نمی ده و با این کارش حرص منا در میاره. خیلی راحت بدی ها رو از ذهنش بیرون میریزه کاری که من نمی کنم. من بیشتر آرشیو می کنم. غر نمی زنه. شکمو نیست. عاشق کتاب و کار و طبیعت و عکاسیه. مغزش خوب کار میکنه. عاشق خریدن چیزهای گرونه. از فروشگاه لباس دیدن بدش می یاد. دوست داره توی سوپر چیزهای خارجی بخره. عاشق مک دونالد. توی هر سنی درس خوندن را دوست داره. از مایکروسافت بدش می یاد. عاشق جاوا.... بهترین حسنی که داره اینه که گیر نمی ده و آزادی های من را نسبت به دوران مجردیم کم نکرده بلکه بیشتر هم کرده. در عوض دوست هم نداره کسی آزادی هاش را بگیره.دروغ نمی گه .از شنیدن دروغ بدش می یاد.

حرص نمی خوره. عصبی نمیشه. یوگا کار میکنه. غذای رستوران نمی خوره. با همه خوب برخورد می کنه . حتی اگر از اون فرد متنفر باشه . فقط خدا را قبول داره. میگه اگر من مردم هیچ وقت زن نمی گیرم ولی در عوض لباس سیاه نمی پوشم و ریشمم می زنم. از رنگ تیره متنفره. شاد می پوشه. گاهی وقتها از لباس پوشیدنهای من برای سر کار خوشش نمی یاد ولی چیزی نمی گه .فقط یه نگاه میکنه که بدتر از صد تا فحشه. توی ترافیک خونسرده. موزیک ایرانی گوش نمی ده. دوستای مجازیش ایرانی نیستند. فرهنگهای مختلف را تجربه میکنه. قبلا سر ساعت به قرارش نمی رسید ولی از وقتی با من زندگی میکنه دقیق شده. و اما بدیاش.... ( جون من هک نکن این همه خوبی گفتم دیگه) خیلیییییییییی لجبازه ..... و......... دو تا زن داره. یکی من و یکی دیگه کامپیوترش ................کمک.........کمک.......کمک